Het is een heldere dag bij de monding van de Helford River, vlak bij Falmouth. Rond half acht wordt de bemanning wakker en begint de dag. We zetten koffie, eten ontbijt en maken ons langzaam klaar voor het werk van de dag. De kapitein vertelt ons dat de verwachte winddraaiing rond tien uur zal komen, dus rond negen uur moeten we beginnen alles voor te bereiden om te gaan zeilen. De matrozen Sam en Gabo hijsen de zeilen die gestreken waren, en ik maak alles klaar om het anker te lichten.
Vanaf de rivier komt een houten schip aan zeilen, het is een loodsboot. Kapitein Andreas geeft het bevel om het anker te lichten. We beginnen aan de lier te draaien het eerste zeil gaat omhoog, de fok, om het schip te helpen zijn neus naar het zuiden te draaien. Wanneer het anker omhoog is, worden er meer zeilen gehesen en hijs ik het anker uit het water. Wanneer alle zeilen behalve de flying jib zijn gehesen, beginnen we wat snelheid te maken, maar het is nog niet erg winderig. We gaan richting het zuiden en later op de dag verwachten we 20-25 knopen wind uit het westen, maar voorlopig nog niet. De loodsboot kan ons niet bijhouden en kruist op en neer in de baai, maar een kunststof jacht zeilt een mijl of twee met ons mee. Wij vervolgen onze koers naar het zuiden, scherp aan de wind over stuurboord, terwijl de wacht aan bakboord naar beneden gaat voor een dutje voordat hun middagwacht begint. Na het afspoelen van de ankerketting bergen we deze op in de bergplaats. Daarna ga ik de lichte wind schoten van de foretopmast staysail en de binnenkluiver verwisselen voor de zware weer schoten.
Gedurende de rest van de ochtend neemt de snelheid nog wat meer toe. We wekken de bakboord wacht voor de lunch, en Andreas voegt zich bij hen in de kombuis. De eerste stuurman, Mikhail, wijst er op dat er donkere wolken aan de horizon zijn en hij meldt dat hij onweer kan horen. Hij geeft het bevel om de gaffeltopzeil, buitenkluiver en de oppergrootstengestagzeil neer te halen. Het gebeurt snel en in goede volgorde, we laten het gaffeltopzeil nog eventjes aangeslagen op het dek liggen. Langzaam komen de bakboord wacht en Andreas uit de kombuis tevoorschijn om plaats te maken voor de stuurboord wacht.
Tweede stuurman Chad neemt het roer over. De donkere wolken komen dichterbij en Andreas geeft het bevel om de royal neer te halen, omdat de wind toeneemt. Precies op het moment dat de val wordt losgegooid en ik aan de hoge kant kom, raakt de wind ons volop. Terwijl ik de royal oprol, wordt ook de topgallant bevolen om neer te halen. Ik kruip langs een trainee en gooi de val los voordat ik weer terug ga naar de nagelbank. Dan gooi ik de schoot los en begin ik aan de klauw te trekken. De wind huilt nu, er is water overal en het schip helt nu behoorlijk extreem en constant. De wind lijkt van boven te komen, het is een windstoot. Er zijn geen noemenswaardige golven, we hebben alle snelheid verloren. Tijdens de nabespreking van de officieren speculeren we later over een windkracht van 60 knopen, een hellingshoek van 75 tot 80 graden.
Andreas roept: “schooten, laat de schoten van de topsail los!”. Ik klim, of eigenlijk kruip, op het dak van de kombuis en laat de schoten los zoals bevolen. Eerst aan bakboord, die uit mijn hand glijdt wanneer ik de laatste slag van de klamp verwijder. Het gewicht van de ketting en het flapperen van het zeil trekken de schoten volledig uit de geleider, er doorheen, en uit de katrol aan de course yard arm. Vervolgens laat ik de stuurboord schoot los, maar die zet ik vast aan de klamp aan het uiteinde van het touw. Terwijl ik mijn benen om de mast draai, zie ik dat de course nog steeds vol staat, maar eromheen zie ik het water van recht onder me. Ik kijk rond op het dek, ik zie een trainee op het lage deel van het dek liggen, zich vasthoudend aan een lijn, alleen zijn hoofd is nog boven water. Chad staat op de bakboord verschansing en probeert terug te gaan naar het stuurwiel. Zoals hij later vertelt, slechts een paar centimeters meer, en het water was overgelopen in het achterste luik. Ik zie Sam zich vastklampen aan iets bij het middenluik. Vervolgens slaagt Andreas erin om aan de hoge kant omhoog te klimmen om de piekeval van de mainsail te vieren, de giek hangt naar beneden en laat de wind ontsnappen.
Giuseppe, de kok, en een trainee zijn op dat moment bezig met het leegscheppen van de kombuis met broodtrommels en pannen, en zien dat het reddingsvlot aan bakboord enkele centimeters boven de zitting drijft.
Een andere trainee, die op het dek staat, meldt later dat de course yard arm, hoewel zo scherp mogelijk gebrast, in het water dook, net als de main sail boom.
Na de piek laat Andreas ook de val van de main topmast staysail vieren, en trek ik aan de neerhaler vanaf mijn positie op de mast. De helling wordt langzaam beheersbaar en ik kom van het dak van de kombuis af. Chad zegt ons dan rustig te blijven, wanneer bliksem en donder voorbijgaan als een laatste krachtsinspanning van de windstoot. We halen de mainsail op, en de matrozen gaan over tot het oprollen van de vierkante zeilen en de buitenkluiver. De schoot van het bakboord topsail is volledig los geschoten, het katrol daarvan is los gekomen, en een andere val is vast komen te zitten. Chad maakt het blok opnieuw vast en het zeil wordt opnieuw gehesen nadat er wat tijd is verstreken. We reven het de mainsail, en voor de rest van de dag zeilen we met een stabiele 25 knopen wind en een onrustige zee. Langzaam keren we terug naar het normale, voor zover dat mogelijk is. We voelen ons geschud, maar alles is goed.
Giuseppe telt in zijn hoofd, iedereen is aan boord en niemand is gewond. Het gaffeltopzeil dat op het achterdek was achtergelaten, hangt aan bakboord achter in het water, gered door de nog vastzittende lijnen. Sommige andere lijnen en stootwillen die op het dek waren opgeborgen, en bijna weggespoeld, worden uit het water getrokken, samen met het gaffeltopzeil. De twee vaten waar touwen in lagen, die zich in het midden van het schip bevonden, zijn weggespoeld. Een afmeertros is ook verdwenen en de afwasteilen zijn ook door de zee meegenomen. De voorraadkamer zit vol met losgeraakte groenten. Verrassend genoeg zijn er geen zeilen gescheurd en zijn er geen lijnen gebroken, ondanks de hevigheid van de windstoot. Terwijl we de puinhoop op het dek ontwarren, vind ik een kaneelstokje: de hele voorraad viel in de kombuis en spoelde weg.
Die nacht knippert het bakboord navigatielicht. Als Mikhail het opent, zit het vol met water. De volgende twee dagen worden er nog meer kaneelstokjes gevonden die verstopt waren op onverwachte plaatsen.
Do you enjoy reading our crew’s adventures? Imagine being there when you enjoy our products at home!
Als je je aanmeldt voor de nieuwsbrief, informeren we je als eerste wanneer we nieuwe zeilroutes publiceren. De Fairtransport “Sailmail” staat bomvol spannende zeilavonturen, exotische producten en het laatste nieuws over de schepen en haar events. Deze mag je niet missen!
