We zijn verzameld rond het roer. De hele crew heeft zitten wachten op deze dag sinds we Boca Chica verlieten: 5 maart. Een bijzondere dag, een glorieuze zondag, een Dag van de Chef!
Onder de Vanuatu-vlag varen betekent op de een of andere manier in Vanuatu wonen en wat is er belangrijker dan de feestdagen te vieren van het land waarin je woont?
(We verbergen niet dat het ook een goed excuus was om cake te bakken en ervan te genieten.)

We zullen de leider van onze groep vieren zoals de mensen in Vanuatu dat doen. De komende wacht was al gewekt met de woorden: It’s time to dress fancy!
En dat deden we inderdaad. Veren, hoeden, sluiers, kleurrijke patronen, accessoires die je niet zou verwachten op ons schip. Iedereen heeft moeite gestoken in hun uiterlijk.

Hoeden worden versierd met knuffels, mooie kleurrijke wintermutsen worden gecombineerd met een topje, want het is nog lekker warm. Parasols worden andersom gedragen, handdoeken veranderen in hoofddoeken, versierd met veren, botten en vlechten van touw.
Een roze sluier met gouden glanzende kronen past heel goed bij het hoofd van onze partner. Anderen dragen armbanden, bandanas of sjaals. Zelfs pyjamas met hartjes erop, een handdoek als cape, een zebra gestreept overhemd, navel shirts en kleurrijke jurken vinden hun weg naar het dek.

Onze kapitein draagt ​​een jurk. We zien eruit als een carnavalsfeest waarvan het motto is: Wat er ook gebeurt, het moet gewoon modieus zijn. En zo blijven de kleren vol teer en verf
in de zeemanskist en komen de schone hippiebroeken en glinsterende rokken tevoorschijn. En over alles ligt de glitter. Het is blauw als de zee en siert de zongebruinde huid met stippen en lijnen.

Ook bij het officiële gedeelte is de sfeer vrolijk. Iedereen bedankt onze chef, die we vandaag in het zonnetje zetten. De kleine plastic koe, genaamd cacow, eerder op deze reis, klimt uit de dennenboom en paradeert op het kompas om al het gejuich in ontvangst te nemen. Daarna verdwijnt ze weer in haar groene paleis, beschermd door naalden en de overgebleven kerstversiering en accessoires die daar zijn achtergelaten tijdens lange nachtwachten.

Onze matrozen hebben een spel voorbereid waarin matrozen piraten zijn en piraten matrozen, maar je weet nooit zeker wie wie is. (Tenzij je de bootsman bent en de bemanning
bespioneert). Na een aantal vrij tragische sterfgevallen in het spel, neemt een piraat het schip over om de zonsondergang tegemoet te varen met een lied op haar lippen.

Het spel was erg leuk, maar nu wordt het heerlijk. Een lang stuk en een vierkant stuk is het sein voor de Brownies. Dat maakt elk twee stukken is het antwoord van de overdonderde crew, want er is ook nog een tweede taart. Iedereen kan uiteindelijk genieten van drie stukken. Het is een feest.
De taart is een droom en terwijl de ene helft van de bemanning naar bed gaat om verder te dromen van een vlakke oceaan met stralende zon en chocolade- of citroentaart, heeft de rest dienst.
Dat betekent op een zondag: languit op het dek om te genieten van de vakantie in een windstilte op de Atlantische Oceaan.
We dromen ook van de taart en de lach, de glimlach en het plezier dat we hadden op onze Dag van de Chef. Alleen de roerganger wordt af en toe moe van het gebrek aan wind, want hij heeft moeite om koers te houden. Het dak voor mij glittert glanzend en blauw. Er komt een gedachte in mijn hoofd.

Wat zou de eigenlijke Chef in Vanuatu zeggen als hij deze kleurrijke, vrolijke groep matrozen, divers en tegelijkertijd zo sterk met elkaar verbonden, zijn dag ziet vieren?

Do you enjoy reading our crew’s adventures? Imagine being there when you enjoy our products at home!