Ongeveer één tijdzone per week passeren, op een klein drijvend eiland, alleen aangedreven door de wind.

Het is verbazingwekkend als je erover nadenkt. Geen brandstof, geen ingewikkelde machines. Gewoon een stel planken, touwen en canvas die met liefde en vakmanschap bij elkaar zijn gebracht. Dat is alles wat je nodig hebt om de halve wereld rond te reizen, van een koude winter in Noord-Europa naar een tropisch eiland waar je in een boom kunt klimmen voor een verse kokosnoot.
Het geeft je een andere kijk op de dingen.

Wij begeleiden het schip terwijl het speels over het water schiet. Het ritme van de boeg die door de golven snijdt en op een hartslag lijkt. Snel en opgewonden terwijl een goede Tradewind ons vooruit duwt. We komen vooruit, zelfs als we slapen of achterover liggen om naar de sterren te kijken. Ondertussen neemt de temperatuur elke dag merkbaar toe en moeten we elke week de klok verzetten.

Als je op de oceaan vaart, ben je volledig afgesloten van land (behalve een bericht van 4kb om het weerbericht te krijgen) Er is niemand in de buurt. Geen lichten van andere schepen, boeien of steden. Zo geïsoleerd zijn van de wereld is als een verademing. Geen afleiding. Alleen de zee en het schip. s’Nachts baden we in het licht van de volle maan en zien we Sirius fonkelen als een diamant aan de hemel. Overdag kijken we naar de vliegende vissen die over het water glijden en met hun hoofd in de volgende golf slaan. Soms springen er een paar samen voorbij richting horizon. Is het een zwerm of een school? We besluiten dat een zwerm de meest geschikte term is.

Onderweg trimmen we de zeilen voor balans en snelheid. Een goed getrimd schip is veel gemakkelijker te besturen en sneller, dus ik optimaliseer en speel graag met het zeilplan als de wind en de golven veranderen. Het grootzeil geeft veel kracht, maar bij weinig wind en wat golven kan het gaan wapperen en het schip meer gaan rollen. Het moet ook worden uitgebalanceerd met meer zeilkracht op de boeg om loefgierigheid te voorkomen (de neiging van het schip om naar de wind te willen draaien). De stunsails helpen hier veel bij.
Het gaat niet alleen om een maximaal zeiloppervlak of individueel perfect getrimde zeilen, maar om de balans tussen de verschillende zeilen zodat ze samenwerken om het schip vooruit te stuwen. Soms brengt een extra zeil het schip uit balans en kan het zelfs afremmen.

Je zintuigen openhouden voor kleine veranderingen en je daaraan aanpassen is als een voortdurende dans.
Hier gaat de Tradewind rustig door tussen 3 en 5 Beaufort. s’ Nachts, als de lucht afkoelt, kunnen wolken snel groeien en dan voorbijgaan of weer net zo plotseling verdwijnen als ze verschenen. Soms brengen ze een kleine rukwind en dan strijken we snel wat zeilen en genieten we de rit. De bemanning raakt op elkaar ingespeeld en begint als een geoliede machine samen manoeuvres uit te voeren.

Aan het begin van de reis hebben we een weddenschap afgesloten over wanneer we zullen aankomen. Iedereen kwam met een datum tussen 16 en 23 januari. Behalve Eilish. Zij stelde 12 januari voor. We moesten allemaal lachen om die absurde keuze…

Maar door de zeilen te hijsen, met een sterke wind en een geweldig schip, leek de 12e elke dag minder onrealistisch. Een week geleden besloot ik dat mijn weddenschap (18 januari) me niets meer kon schelen. Het zou gewoon geweldig zijn als we het vol konden houden en Eilish daadwerkelijk konden laten winnen!
Het is nu de 12e en we hebben nog maar 200 mijl te gaan… Als we voor de ochtend van de 14e aankomen, zal ze nog steeds winnen. De wind gaat een beetje liggen. Het wordt interessant tot het einde van de race!

De reis ging erg snel en ik zal het jammer vinden om de prachtige oceaan achter te laten. Misschien hadden we wat langzamer moeten gaan… Maar ja, het gaat om die dans. En dit was een geweldige.

TIM PION

Do you enjoy reading our crew’s adventures? Imagine being there when you enjoy our products at home!